Dzień dobry...
Starasz się o maleństwo, wiesz, że zostaniecie rodzicami a może masz już dziecko? Poszukujesz informacji, chcesz się podzielić swoim doświadczeniem? Dołącz do naszej społeczności. Rejestracja jest bezpieczna, darmowa i szybka. A wsparcie i wdzięczność, które otrzymasz - nieocenione. Podoba Ci się? Wskakuj na pokład! Zamiast być gościem korzystaj z wszystkich możliwości. A jeśli masz pytania - pisz śmiało.
Ania Ślusarczyk (aniaslu)
Weź udział w konkursie „Butelkowe S.O.S. - chwila, która uratowała nasz dzień” i opowiedz, jak butelka pomogła Ci w rodzicielskim kryzysie! 💖 Napisz koniecznie Do wygrania super nagrody, które ułatwią codzienne życie rodziców. Ekspres i sterylizator z osuszaczem od marki Baby Brezza
Wygląda na to, że trzeba będzie z wszystkimi szczerze pogadać.
Ja sobie zdaję sprawę, że oni nie mają nic złego na myśli, że chcą naprawdę dobrze, no ale...
Te kilka pierwszych dni ma byc tylko NASZE - moje, męża i dzidziusia - i nie chcę pielgrzymek.
Trzeba będzie sprawę postawić jasno, chociaż jakoś tak nie chciałabym im sprawić przykrości...
Mam nadzieję, że zrozumieją
))))))))))))))Witam w szaro - buro - wietrzny sobotni poranek...
No to bardzo dobrze Elza, że wszystko z Dzidziusiem oki:-) .
Melanie przypominam, ze dziś na TVP2 o 10:45 jest ten film "W łonie matki" (wspominałaś żeby Ci przypomnieć
wiecie co, doszłam chyba do tego etapu ciąży, kiedy wszystko zaczyna mnie drażnić
od jakiegoś czasu nie mam ochoty na rozmowy z ludźmi, którzy w kółko się podniecają tą ciążą i dzień w dzień zadają pytanie "jak się dzisiaj czujesz?".
jak zaczynam dzień i słyszę takie coś to się w mnie gotuje....ile razy mam powtarzać - dobrze, gorzej, średnio, boli mnie to, źle spałam, etc.
no najzwyczajniej w świecie mam tego dość
doszło do tego, że na gadulcu od kilku dni jestem niewidoczna, bo mam po dziurki w nosie tych samych stwierdzeń, pytań, ogólnie rozmów...
czy ja jestem dziwna jakaś czy może też już to zauważacie??
ja najchętniej zamknęłabym się w chacie i unikała już kontaktów z ludźmi, bo mnie wkurzają
a jeszcze mam koleżankę, która naprawdę jest fajna, która wiem, że chce dobrze, ale jak mi powiedziała, że ona przybiegnie mnie odwiedzić po porodzie już do szpitala to krótko mówiąc się zagotowałam :sick: no sorry, ale zmęczona po porodzie, powoli oswajająca się z rolą matki, z obolałym, krwawiącym kroczem i bez gaci nie mam namniejszej ochoty na jakiekolwiek odwiedziny
to ma być czas tylko dla mnie, dla dziecka i dla mojego męża...nie chcę nikogo więcej w szpitaluteż mi coś - goście...
ale chwilami to już zaczynam się zastanawiać czy to może ja jakaś dziwna nie jestem?
nie mam jednak ochoty na początku na tłumy przewijające się czy to przez szpital czy przez dom...czemu ludzie są tacy niedomyślni i nie potrafią wpaść na pomysł, że poród to dość intensywne doświadczenie zarówno dla matki jak i dziecka i chciałoby się mieć kilka dni spokoju
ech...
mam sie wsciekac 
a w szpitalu nikt mnie nie bedzie odwiedzal i zaczelam sie zastanawiac nawet nad inna rzecza - chcialam zaprosic tutaj tesciowa na ok. tydzien, zeby mi pomogla po porodzie, ale troche chodzi mi po glowie taka mysl, ze moze sama sobie poradze? a jej obecnosc bedzie mi tylko przeszkadzala? ale z drugiej strony nie wiadomo, ile i kiedy dostanie wolnego moj maz, a to zawsze bedzie ktos, kto zrobi zakupy, ugotuje obiad i posprzata...musze sie jeszcze zastanowic:-)
- miałam robione badanie (75 g glukozy) i wyszło książkowo, zupełnie nie wiem dlaczego wcześniej ten cukier był taki wysoki
