No właśnie, zgadzam się. Dzieci mają różny temperament i niektóre są karne z przyrodzenia, a nad innymi trzeba długo pracować, więc nie ma co moim zdaniem przeceniać pewnych metod.
Ale chciałam jeszcze zwrócić uwagę na co innego - że może warto się zastanowić czy nieposłuszeństwo dziecka nie ma jakichś przyczyn, czy sami go nie prowokujemy? Może nuda, może zazdrość o rodzeństwo, może chęć zwrócenia uwagi czy rozpoczęcia rozmowy?. Sądzę, że warto wykluczyć te przyczyny, dać dziecku alternatywę, poświęcić mu więcej czasu i dopiero wtedy zająć się karaniem.
I zastanowić się, czy słuchamy nasze dziecko i dotrzymujemy słowa. 
Powiem wam ze jak sama wychowywałam synka to z początku nie wiedziałam jak i za co mam się zabrać:/dopiero do mnie dotarlo gdzies tak kolo 6 lub 7 miesiaca ciąży że mam w sobie nowe życie,synka którego będę msiała jakoś wychować i jak urodziło sie moje dziecko mialam 17 lat no trochę o wychowaniu tam się wiedziało i z początku mojego syna wychowywałam bezstresowo ale z czasem jak podrósł i coś tam sprzocił to tłumaczyłam mu że czegoś nie wolno nawet jak casem dostał małego klapsa to zrozumiał i wiedział że nie wolno tak robić..nie łatwo jest wychować samotnie syna..ale jakoś dałam sobie radę bardzo się cieszę że wcześniej mojego synka nauczyłam dyscypliny i pewnych regół i zasad i teraz pomimo 5 lat jest bardzo spokojnym i grzecznym dzieckiem czasami zdarzy się coś że zrobi coś źle to dajemu mu karę lub chwilę na to aby przemyślał swoje zachowanie i wie na następny raz tak nie wolno..Powiem wam że każdy z nas przy pierwszym dziecku popełnia jakiś błąd nie każdy ma idelane dziecko bo takich dzieci nie ma po prostu trzeba od małego dziecko uczyć pewnych regół a będzie dobrze