Witam.
Wśród dzieci często można zaobserwować agresywne zachowania, kłótnie o zabawki, czy też nawet bójki. Myślę, że powinna Pani porozmawiać ze swoim synem. Wyjaśnić, że nie podoba się Pani takie zachowanie oraz co może ono spowodować. Należy także zwrócić uwagę na bajki oraz programy, które ogląda Pani syn. Niestety, ale w dzisiejszych czasach bajki przedstawiają agresywne zachowania, które później są naśladowane. Proszę razem z synem obejrzeć jakąś bajkę, którą zazwyczaj ogląda, jednocześnie należy prowadzić rozmowę np. co syn uważa o danym zachowaniu i czy rzeczywiście jest ono właściwe, czy też może nie. Proszę wyznaczyć proste zasady odnośnie zachowania, a każde zastosowanie się do nich należy nagradzać. Na początku chciałabym poruszyć wątek piaskownicy. Napisała Pani, że w piaskownicy dziecko nie chce dzielić się z innymi zabawkami. Dziecko ma prawo do własności, nie możemy na siłę oczekiwać, że będzie się wszystkim dzieliło. Możemy spytać dziecko, czy nie chce się podzielić zabawką lub może wymienić, jeśli stanowczo odpowie nie, to radzę tego nie zmieniać. Można również powiedzieć dziecku, że jest już na tyle duże, że samo na pewno będzie potrafiło rozwiązać ten problem, taki komunikat może spowodować przemyślenie całej sytuacji przez dziecko oraz wytworzenie pozytywnych emocji. Myślę, że nikt z nas nie czułby się dobrze, gdyby ktoś inny zabrał nam naszą rzecz, ponieważ też chce aktualnie z niej skorzystać, dziecko w takiej sytuacji ma podobne, negatywne odczucia. Jeśli chodzi o konflikty to należy nauczyć się odróżniać normalne sprzeczki od zaostrzających się sprzeczek, które stają się niebezpieczne. Interwencja nie zawsze jest potrzebna, a może spowodować, że dziecko za każdym razem będzie oczekiwało naszej pomocy, w konsekwencji czego dłużej będzie uczyło się w jaki sposób rozwiązywać konflikty. Jeśli sytuacja staje się niebezpieczna proponuję na początku opisać dzieciom sytuację, to co my widzimy, należy również wspomnieć o emocjach np. widzę dwoje bardzo rozzłoszczonych dzieci, które zaraz zrobią sobie krzywdę. Następnie ważne jest rozdzielenie dzieci, ale musimy wytłumaczyć dziecku, czemu tak się dzieje, jakie konsekwencje mogło mieć ich zachowanie. Nie powinna Pani porównywać dzieci, ponieważ Pani syn może poczuć się gorszy, odsunięty. W momencie, gdy widzi Pani sytuację, gdzie syn stosuje przemoc fizyczną proponuję spytać czy jest zły, rozzłoszczony (proszę nazywać emocje), następnie proszę zaproponować rozwiązanie sytuacji np. zacznij tupać nogą. Wspomniała Pani o stosowanej karze w postaci powrotu do domu. Tak jak wyżej już zostało wspomniane, kara powinna być zastosowana od razu po złym zachowaniu, ale w takim momencie również należy dodać komentarz/wyjaśnienie. Wcześniej również zostało zaproponowane odesłanie dziecka do innego miejsca. Mimo iż uważa Pani ten sposób za nieskuteczny i tak skłaniałabym się ku niemu. Taki czas jest potrzebny dziecku, aby ochłonąć. Po chwili należy przeprowadzić krótką rozmowę, wyjaśnić co dziecko zrobiło niewłaściwie. Proponuję również przez kilka dni urozmaicać czas dziecku, być może zbyt szybko się nudzi. W takiej sytuacji należy wyznaczać zadania, jednak na poziomie jego możliwości oraz troszkę trudniejszych. Nie należy jednak tego odgórnie narzucać, ponieważ nakazy i zakazy często mogą przynieść odwrotne skutki. Proszę pamiętać, na złość dziecka nie odpowiadamy tym samym, spokój jest złotym środkiem! W celu poszerzenia wiedzy na temat agresywnego zachowania Pani syna polecam zapoznać się z książką Adele Faber i Elaine Mazlish pt.: Rodzeństwo bez rywalizacji. Jak pomóc własnym dzieciom żyć w zgodzie, by samemu żyć z godnością. Co prawda jest to książka o zachowaniach rodzeństwa, jednak każde przedstawione tam zachowanie można przełożyć na grupę rówieśniczą. Szczególnie polecam Pani przeczytać rozdział "Kiedy dzieci się biją". W tym rozdziale znajdzie Pani informacje na temat konfliktów dziecięcych, jak odróżniać spory, które nie obędą się bez naszej interwencji oraz w jaki sposób interweniować.
Pozdrawiam!
Ktoś kogoś walnie młotkiem, potnie siekierą na kawałki - w bajce wygląda to niewinnie i zaraz się poskleja, ale dziecko myśli, że tak rzeczywiście można.