Próby stworzenia narzędzia do diagnozowania autyzmu u małych dzieci podjął się zespół naukowców pod kierunkiem profesora Simona Baron-Cohena. Opracowany przez nich kwestionariusz CHAT (Checklist for Autism in Todllers) został pomyślany jako pomoc przy przeprowadzaniu bilansu zdrowia u 18-miesięcznych dzieci [1]. Oznaczało to, że musiał być krótki i łatwy w zastosowaniu. Przeprowadzenie badania przy pomocy kwestionariusza CHAT zajmuje ok. 15 minut. Prowadzenie badania nie wymaga szczególnych umiejętności, ani długiego szkolenia. Kwestionariusz może być stosowany przez lekarzy, pielęgniarki, psychologów, pracowników opieki społecznej oraz rodziców.
Kwestionariusz CHAT składa się z dwóch części.
Część pierwsza (A) zawiera skierowane do rodzica pytania zamknięte dotyczące funkcjonowania dziecka w 9 obszarach.
Są to: 1. zabawy w bliskości fizycznej z opiekunem np. huśtanie, podrzucanie na kolanach, 2. zainteresowania społeczne, 3. rozwój motoryczny, 4. zabawy społeczne, 5. zabawy "na niby", 6. wskazywanie preżądające, 7. wskazywanie preinformujace, 8. zabawy funkcjonalne, 9. wspólna uwaga.
Część druga (B), składająca się z pięciu punktów, ma charakter eksperymentalny i polega na ocenie przez osobę prowadzącą badanie sposobu wykonania przez dziecko kilku prostych zadań wymagających od dziecka zaprezentowania zdolności do wspólnej uwagi, wskazywania preinformującego oraz zabawy "na niby". Część B umożliwia więc porównanie informacji uzyskanych od rodziców z faktycznymi umiejętnościami dziecka (Baron-Cohen S., Allen J., Gillberg Ch., 1992).