awanturnik

[karcia84]

dziewczyny ,niemam sił,mój synek ,4 latek,jest takim awanturnikiem ze brak mi sił na niego,stara sie sie wszystko co chce wymuszac,krzyczy tupie,wyzywa typu-głupia jestes,-spadaj,niemam sił na niego.
Czy moze byc cos takiego jak bunt 4-latka???dwulatka przechodził,ale zeby 4 latka??
sił niemam :-(

 

[KingaMZ]

karcia na pocieszenie ci powiem ze co roku jest jakis bunt...tyle ze nasze dzieci coraz wieksze, coraz wiecej rozumieja..umieja...i z kazdym rokiem taki bunt "wyglada" gorzej...moj syn teraz cos takiego tez przechodzi...ale w minimalnie mniejszym stopniu (nie wyzywa bo jeszcze nie chodzi do przedszkola i nie zna zadnych wyzwisk) uwazam ze postepowanie powinno byc takie samo przy kazdym takim buncie - czyli nie uleganie tej zlosci i zlemu zachowaniu dziecka zeby tylko przestalo to robic...przeczekanie albo kara po jednym upomnieniu (zalezy od sytuacji)...tyle latwiej ze dziecko w tym wieku rozumie juz o co chodzi i kary na niego dzialaja...w porownaniu do 2latkow. Trzymaj sie i nie dawaj malemu! Niech zobaczy kto rzadzi w domu!

 

[shilla72]

czesc moje dziecko ostatnio mialo okres ze wszytskie zabawki traktowal jak swoja wlasnosc i tez wtedy uwazal ze jestem brzydka i takie tam ale mu przeszlo ja bylam stanowcza moze i ty sproboj byc stanowcza choc wiem ze cie bedzie ciezko ale trzymam kciuki:-)

 

[ithildin]

A może takie zachowania są reakcją na coś, na jakieś wydarzenia, stres... może coś w jego życiu się ostatnio zmieniło? Może potrzebuje Ciebie bardziej w tym momencie?
Znaczy ja się nie chcę mądrzyć, bo Ty sama wiesz najlepiej Ale ja też mam trudne dziecko, i w jego najgorszym okresie wydawało mi się, że też mi już sił nie starczy, że popełniłam jakieś błędy, z powodu których teraz już nic nie naprawię, że już zawsze będzie się awanturował i chodził w swoją stronę, bo żadne moje metody już nie działają... Wszystko zmieniło się kiedy wypisałam go z przedszkola. Wydawało mi się, że bunt w przedszkolu to wina moich metod wychowawczych. Okazało się jednak, że swoimi koszmarnymi zachowaniami zarówno w przedszkolu jak i w domu odreagowywał stres i przeżycia, jakie wiązały się dla niego z chodzeniem do przedszkola. Odkąd przestał tam chodzić emocjonalnie stał się innym dzieckiem. Oczywiście dalej jest upartym indywidualistą, ale awantur już nie mam Stanowczość i konsekwencja - jasne że tak, ale gdybym chciała być za wszelką cenę konsekwentna to nie zabrałabym Olka z przedszkola, a teraz widzę, że to najlepsze co mogłam zrobić w tym momencie, kierując się po prostu wsłuchaniem w jego potrzeby. Nie chcę tu twierdzić, że zabranie dziecka z przedszkola rozwiązuje wszelkie problemy Tylko może warto się czasem zastanowić czy to, że dziecko jest niegrzeczne to tylko jego przekora albo złośliwość, czy może generowane jest to przez jakiś inny problem...
A tak poza tym... spokój i cierpliwość nade wszystko to chyba najtrudniejsze, żeby jej nie tracić, no ale jakby nie patrzeć - nasze nerwy tylko jeszcze bardziej nakręcają awantury...
Powodzenia, trzymaj się dzielnie!

 

[KingaMZ]

Stanowczość i konsekwencja - jasne że tak, ale gdybym chciała być za wszelką cenę konsekwentna to nie zabrałabym Olka z przedszkola, a teraz widzę, że to najlepsze co mogłam zrobić w tym momencie, kierując się po prostu wsłuchaniem w jego potrzeby. Nie chcę tu twierdzić, że zabranie dziecka z przedszkola rozwiązuje wszelkie problemy Tylko może warto się czasem zastanowić czy to, że dziecko jest niegrzeczne to tylko jego przekora albo złośliwość, czy może generowane jest to przez jakiś inny problem...

a moze w przypadku Twojego dziecka problemem nie bylo przedszkole samo w sobie co to konkretne? wiadomo rozne sa przedszkola, rozne panie, rozne dzieci...w jednym dzieci sie lepiej czuja w innym gorzej. Moja siostra zapisala swojego syna to przedszkola...z czasem coraz czesciej mowil ze on nie chce tam chodzit itd...zmienila przedszkole. Skonczyl sie problem .
No ale wiadomo sa dzieci ktore lgna do innych i ciezko im funkcjonowac samemu a sa takie co wola byc same i w otoczeniu innych czuja sie zle...:-)

 

[karcia84]

U nas napewno sporym przezyciem dla niego było przyjscie na swiat jagódki,po pół roku było juz dobrze,ale teraz znów widze ze dzieje sie cos nie tak z olusiem.
Nie ustepuje ,jak ma histerie to przeczekuje to a potem rozmawiam.
Ale mimo wszystko martwie sie,czemu on taki nerwowy :-(

 

[ithildin]

KingaMZ, myślę że w naszym przypadku chodziło o przedszkole w ogóle. Mój syn jest z takich, którzy czuję się wśród dzieci dobrze, ale tylko w małych grupach. Dwadzieścioro kilka dzieci to dla niego zbyt wiele na raz, fakt, dzieci są różne, a on trafił niestety na dość agresywną grupę... ale myślę, że zmiana przedszkola niewiele by dała. Grunt, że nastąpiła poprawa
Zresztą to już nie jest temat tego wątku, a ja zaznaczyłam, że mój przypadek z przedszkolem to tylko przykład