Dzień dobry...
Starasz się o maleństwo, wiesz, że zostaniecie rodzicami a może masz już dziecko? Poszukujesz informacji, chcesz się podzielić swoim doświadczeniem? Dołącz do naszej społeczności. Rejestracja jest bezpieczna, darmowa i szybka. A wsparcie i wdzięczność, które otrzymasz - nieocenione. Podoba Ci się? Wskakuj na pokład! Zamiast być gościem korzystaj z wszystkich możliwości. A jeśli masz pytania - pisz śmiało.
Ania Ślusarczyk (aniaslu)
- przychodzi przesyłka z paskiem i modlitwą. Powodzenia i pozdrawiam!
Jestem tu nowa i piszę, bo myślę, że tego potrzebuję
Z całości wynika, że jestem jedną z wielu - która nie zrobiła nic złego tylko miała pecha - jak to wszędzie mówią "najprawdopodobniej wada genetyczna zarodka". Mam świadomość że ludzi spotykają dużo gorsze rzeczy w życiu i że już niedługo będę mogła się starać o nową ciążę, jednak nie potrafię sobie z tym wszystkim poradzić. Czuję pustkę. Chodzę po kontach i płaczę. Wyobraźcie sobie że będąc dwa tygodnie po zabiegu, dostałam gratulacje z powodu zajścia w ciążę, od koleżanki która nie wiedziała co mnie spotkało. Gdy zaczęła składać mi życzenia, otwarłam tylko usta i nie byłam w stanie wykrztusić z siebie ani jednego słowa...
W życiu codziennym jestem przez najbliższe mi osoby w rodzinie i przyjaciółki odbierana jako ta która zawsze twardo stąpa po ziemi, pomaga postawić na nogi gdy coś się wali - prawda jest taka że teraz gdy taka przykrość spotkała mnie, nie potrafię sobie z tym poradzić.
Pomóżcie proszę, jak się z tego podnieść
Jestem tu nowa i piszę, bo myślę, że tego potrzebuję
W ciążę zaszłam szybko, przy drugim cyklu starań. Początkowo było wszystko ok, niestety w okolicy 6 tygodnia ciąży ginekolog stwierdził że zarodek jest za mały. Przez następny tydzień zarodek nie urósł, dostałam skierowanie do szpitala, gdzie dodatkowo zrobili mi badanie beta HCG porównawcze, które spadało co oznacza ciążę obumarłą
Zabieg łyżeczkowania miałam 8 września, po którym czułam się przez kilka dni "zmęczona". Lekkie krwawienie i pobolewania podbrzusza, 23 września byłam na wizycie u ginekologa który stwierdził że wszystko się dobrze goi. Mam czekać na pierwszą miesiączkę, po tym czasie odczekać dwa pełne cykle miesiączkowe, po czym przyjść na sprawdzenie grubości endometrium - obecnie ma ono 6mm. Z podstawowych badań krwi wychodzi na to ze jestem zdrowa. W ciąży nie piłam, nie paliłam, jadłam jak trzeba, wypoczywałam, nie nosiłam ciężarów. Jedyne co - miałam dużo stresów, gdyż akurat tak się życie ułożyło.
Z całości wynika, że jestem jedną z wielu - która nie zrobiła nic złego tylko miała pecha - jak to wszędzie mówią "najprawdopodobniej wada genetyczna zarodka". Mam świadomość że ludzi spotykają dużo gorsze rzeczy w życiu i że już niedługo będę mogła się starać o nową ciążę, jednak nie potrafię sobie z tym wszystkim poradzić. Czuję pustkę. Chodzę po kontach i płaczę. Wyobraźcie sobie że będąc dwa tygodnie po zabiegu, dostałam gratulacje z powodu zajścia w ciążę, od koleżanki która nie wiedziała co mnie spotkało. Gdy zaczęła składać mi życzenia, otwarłam tylko usta i nie byłam w stanie wykrztusić z siebie ani jednego słowa...
W życiu codziennym jestem przez najbliższe mi osoby w rodzinie i przyjaciółki odbierana jako ta która zawsze twardo stąpa po ziemi, pomaga postawić na nogi gdy coś się wali - prawda jest taka że teraz gdy taka przykrość spotkała mnie, nie potrafię sobie z tym poradzić.
Pomóżcie proszę, jak się z tego podnieść
( jestem w takiej samej sytuacji i czuję to Vanessca ma rację, płacz i nie duś w sobie żalu. To nie pozwoli zapomnieć, ale np. ja po przepłakaniu połowy nocy w ramię męża czułam się ciut lepiej, chociaż nie na długo więc płacz może jakąś małą ulgę przyniesie...Martyynaa81 - napisałam Ci PW.
Witaj, dla Twojego Aniołka zapalamJestem tu nowa i piszę, bo myślę, że tego potrzebuję
W ciążę zaszłam szybko, przy drugim cyklu starań. Początkowo było wszystko ok, niestety w okolicy 6 tygodnia ciąży ginekolog stwierdził że zarodek jest za mały. Przez następny tydzień zarodek nie urósł, dostałam skierowanie do szpitala, gdzie dodatkowo zrobili mi badanie beta HCG porównawcze, które spadało co oznacza ciążę obumarłą
Zabieg łyżeczkowania miałam 8 września, po którym czułam się przez kilka dni "zmęczona". Lekkie krwawienie i pobolewania podbrzusza, 23 września byłam na wizycie u ginekologa który stwierdził że wszystko się dobrze goi. Mam czekać na pierwszą miesiączkę, po tym czasie odczekać dwa pełne cykle miesiączkowe, po czym przyjść na sprawdzenie grubości endometrium - obecnie ma ono 6mm. Z podstawowych badań krwi wychodzi na to ze jestem zdrowa. W ciąży nie piłam, nie paliłam, jadłam jak trzeba, wypoczywałam, nie nosiłam ciężarów. Jedyne co - miałam dużo stresów, gdyż akurat tak się życie ułożyło.
Z całości wynika, że jestem jedną z wielu - która nie zrobiła nic złego tylko miała pecha - jak to wszędzie mówią "najprawdopodobniej wada genetyczna zarodka". Mam świadomość że ludzi spotykają dużo gorsze rzeczy w życiu i że już niedługo będę mogła się starać o nową ciążę, jednak nie potrafię sobie z tym wszystkim poradzić. Czuję pustkę. Chodzę po kontach i płaczę. Wyobraźcie sobie że będąc dwa tygodnie po zabiegu, dostałam gratulacje z powodu zajścia w ciążę, od koleżanki która nie wiedziała co mnie spotkało. Gdy zaczęła składać mi życzenia, otwarłam tylko usta i nie byłam w stanie wykrztusić z siebie ani jednego słowa...
W życiu codziennym jestem przez najbliższe mi osoby w rodzinie i przyjaciółki odbierana jako ta która zawsze twardo stąpa po ziemi, pomaga postawić na nogi gdy coś się wali - prawda jest taka że teraz gdy taka przykrość spotkała mnie, nie potrafię sobie z tym poradzić.
Pomóżcie proszę, jak się z tego podnieść
Tak będzie jeszcze długo, u mnie w pracy wszyscy wiedzieli, ale najlepiej zachował się jeden z kolegów, po prostu mnie przytulił, nikt nic nie pytał, ale jak oni nie pytali to ja chciałam im powiedzieć o swoim bólu, tylko my jesteśmy ze sobą niezupełnie jak przyjaciele, ale też nie jak obcy ludzie. Po prostu możemy na siebie liczyć. Płakałam w monitor i tyle. Tylko ja nie byłam taka mądra i nie wyszukałam wtedy forum, radziłam sobie z tym sama i poradziłam, tylko zdecydowanie dłużej to trwało, tego jestem pewna, że gdybym trafiła tu szybciej to szybciej bym się podniosła.Bardzo bardzo mocno przytulam Cię
samo
Ja dzisiaj w pracy byłam na chwilke, wszyscy pytali co mi sie stało... nie jestem w stanie o tym rozmawiać, więc tylko odpowiadałam "nic... juz jest ok", a w środku aż mnie rozrywało z bólu...
trzymaj się, tulę mocno...
Musisz uzbroić się w cierpliwość i dużo siły. czas pozwoli się troszkę uspokoić. Mam nadzieję, że niedługo uda Ci się zajść w ciążę, tym bardziej, że jak piszesz nie miałaś z tym kłopotu a to już połowa sukcesu.
jaki badania masz do zrobienia?
