Dzień dobry...
Starasz się o maleństwo, wiesz, że zostaniecie rodzicami a może masz już dziecko? Poszukujesz informacji, chcesz się podzielić swoim doświadczeniem? Dołącz do naszej społeczności. Rejestracja jest bezpieczna, darmowa i szybka. A wsparcie i wdzięczność, które otrzymasz - nieocenione. Podoba Ci się? Wskakuj na pokład! Zamiast być gościem korzystaj z wszystkich możliwości. A jeśli masz pytania - pisz śmiało.
Ania Ślusarczyk (aniaslu)
więc upoważniona się czuję do pisania w "pięciolatkach" Z domowych obowiązków: karmienie szynszyli, dbałość o to by nasz psiak miał zawsze wodę w misce, ścieranie kurzy, sprzątanie zabawek i utrzymywanie (jako takiego ) ładu w swoim pokoju... bardzo często pomaga mi gotować posiłki i zmywać naczynia (choć mamy zmywarkę i tak te kilka statków pozmywa... przecież tak fajnie jest się pociamciać w pianie )... od małego uczyłam ją empati (bardzo mi pomógł artykuł BB o czapce - empatce ) i do aktywnego brania udziału domowych pracach. Cieszę się, że po wstaniu z łóżka sama składa swoją piżamkę i stara się zasłać łóżko czasem efekt końcowy wygląda jak "gniazdo kondora" ale myślę, że w tym wieku ważniejsze są jeszcze chęci wszystko przyjdzie z czasem Potem, ukradkiem trochę wprowadzam po niej tzw. "kosmetyki" i wszyscy są zadowoleni .Zawsze powtarzam(łam) Juleczce, że jest moją wyręką i podporą i że jestem jej bardzo wdzieczna za pomoc. Nie spekuluję i nie przekupuję. Jeśli chcę ją wynagrodzić to np. czasem pieczemy wspólnie ciasto (nawet nie pytajcie jakie potem mam w kuchni "kongo" ) ale współnie także sprzątamy po włożeniu ciasta do piekarnika i moim największym sukcesem jest to, że Julka nie robi tego pod przymusem, nie muszę "trąbić" do niej po kilka razy i nie szantażuję czymkolwiek. Jasne, że jako pięciolatka ma swoje humory i humorki i czasem musi postawić na swoim (jest bardzo uparta) ale myślę, że i to dobrze wróży na przyszłość bo nauczy sie dziewczyna nie dawać sobie w kaszę dmuchać Julka jest moim pierwszym dzieckiem i ja także czasem gubię się w tej ciężkiej sztuce uczenia życia małego człowieka ale nauczyłam się już, że cierpliwość, konsekwencja, stabilnośc a przede wszystkim okazywanie miłości są w tej sztuce najważniejsze a tłem do tego jest nasza intuicja. ) Julka jest trochę jak kot... kiedy chce sama przyjdzie na przytulaństwa innym razem "pokazuje pazury" i to mnie cieszy, ma swoje zdanie ale moim największym matczynym sukcesem jest to, że mówi: "mamusiu, ty jesteś moją najlepszą przyjaciółką " aż sie czasem łezki w oczach zakręcą... ) ponieważ chcemy aby Julka miała w przyszłości rodzeństwo i kto wie... może wtedy będę zmuszona zmienić swoją taktykę "motywowania" (hehehe...)...
