czy wy też macie dość?

[karolina23]

Witam wszystkich serdecznie jestem mamą dwóch kochanych córeczek jedna ma 5 lat druga 18 miesięcy i wiecie co naprawdę kocham swoje dzieciaczki tylko ostatni mam wszystkiego dość najchętniej to bym uciekła na koniec świata,jak wstaje z rana to mażę aby by już wieczór.Napiszcie mi czy wy też tak czasem macie

 

[innuendo2]

mi się wydaje,że to normalne, nie można w nieskończoność udawać,że dziecko to jedyny sens życia etc, etc, chyba kazdy czasem chciałby powiedzieć "pier...,nie robię".
i nie robić

 

[klio_]

No dokąłdnie ja to ostatnio nawet często. Najbardziej do szału doprowadza mnie moja druga połowa. Jak go poproszę, żeby zajął się dziećmi to po 5 min. kapituluje. Twierdzi, że on nie ma do nich siły i nerwów. A ja to niby skąd mam je mieć niedość, że do dzieci to jeszcze do niego. Czasem mam ochotę gryźć i kopać. Raz nawet kopnęłam szafkę w kuchni żeby mi ulżyło. Ehh.. jakaś nerwowa jestem ostatnio.

 

[karolina23]

No właśnie z facetami tak jest,mój mąż pracuje,a ja siedzę w domu i wychowuje córeczki je mu się wydaje, że ja siedzę w domu i odpoczywam, ale naprawdę tak nie jest moje córki potrafią dać w kość i to porządnie,ale on tego nie rozumie a szkoda

 

[Donatella]

O matko,żebyś wiedziała dziewczyno jak ja mam niekiedy dosyć...
Chyba kazda z nas ma takie dni i chociaż nasze dzieci są dla nas największymi skarbami to potrafią niezle dać w kość
U mojego Kacperka bunt dwulatka trwa nadal i niestety nie zanosi się na zakończenie a wręcz na płynne przejscie w bunt trzylatka...
A co do facetów to rzeczywiście wymiękają przy niesfornych dzieciach.Przewaznie są bardzo zmęczeni a my MUSIMY mieć siłę i nerwy do rozszalałego potomstwa.My przecież SIEDZIMY z dzieckiem w domu podczas gdy oni ciężko pracują . A do sprzątania,prania,prasowania i gotowania to mamy taką czarodziejską różdżkę ;-);-);-)
No i oczywiście powinnyśmy wieczorem być uśmiechnięte,wypoczęte i pachnące dla naszego spracowanego małżonka
Na szczęście tych przyjemnych chwil jest więcej i te gorsze trzeba jakoś przetrzymać...tylko jak?
Trzymajcie się ciepło i NIE PODDAWAJMY SIĘ

 

[joe alex]

Donatella, co do buntu dwulatka to masz 100% racji. Mnie tez czasem ręce opadają i chciałabym gdzieś się zaszyć i poczytać książkę.

Na całe szczęście mój mąż doskonale wiem, co to znaczy opiekować się dziećmi bez niczyjej pomocy. Kiedy starszy syn miał 4 miesiące na cały tydzień znalazłam dorywczą pracę od 6 do 21:-). A że miał urlop, wszystkie obowiązki spadły na niego. I poradził sobie, bo musiał.
I od tej pory nie ma marudzenia że coś tam nie jest zrobione, że on jest zmęczony (a ja niby to co?).

Chyba wszystkie czasem tak mamy, że z olbrzymią chęcią rzuciłybyśmy wszystko w kąt i poszły jak najdalej.
Ale jesteśmy dorosłe i dawno wyrosłyśmy z dziecinnych manier.

 

[Agata_23]

o ja tez mam chwilami juz wszystkiego po dziurki w nosie.ok jak siedzialam w domu to jeszcze rozumialam to ze ja zajmuje sie domem i dzieckiem a moj maz zarabianiem pieniedzy widzialam w tym sprawiedliwosc.ale do cholery od kad poszlam od wrzesnia do pracy to moj maz nawet nie kiwnie palcem by cos po sobie posprzatac.wracam z pracy i co zastaje bajzel i zamiast zajac sie wpierw dzieckiem zmywam te brudne gary ile juz sie naklucilam nagadalam a tu nic tepe to to. to juz moje czteroletnie dziecko potrafi sprzatnac po sobie nie mam juz normalnie na nic sily i szkoda mi juz moich nerw.ile mam juz czasu walczyc z nim jak to nie przynosi rezultatu takze zycie kobiety nie nalezy do najlatwiejszych, przynajmniej w moim wypadku

 

[joe alex]

Agata, mam takie wrażenie, że ci wszyscy mężowie, którzy nie potrafią np. posprzątać po sobie, wynieśli to z własnego domu.

Ja pochodzę z domu, gdzie facet był numerem jeden. Oj, ta moja mama się napracowała.

Z kolei mój mąż miał inne wzorce. To właśnie ojciec u nich w domu gotował (i gotuje nadal) i sprząta jak mało kto. Mojemu mężowi to również weszło w krew. Może nie gotuje ale za to sprząta.
Czasem bywają sytuacje, kiedy to ja siedzę sobie i np. piszę na kompie, podczas gdy mój ślubny szoruje podłogę czy myje okna.

 

[monika0904]

Ja myślę że tak naprawdę to chyba każdy ma czasem dość tylko nie każdy się do tego przyznaje .U mnie niestety bunt dwulatka przeciągnął się w bunt trzylatka ,więc często mam takie dni że mam wszystkiego dość,no bo ile czasu można wytrzymać jak dziecko wrzeszczy od rana do wieczora i to jeszcze bez powodu,a do tego o zgrozo doszło rzucanie przedmiotami !!!

 

[innuendo2]

a ja mam chyba niebywałe szczęście,
jakoś tak wyszło,że to mój ukochany robi pranie, sprząta częściej on niż ja- moim jedynym żelaznym obowiązkiem jest gotowanie (nie,żeby codziennie bo on niestety jakoś nie bardzo w tej dziedzinie.
dlatego wiem,że jak bedziemy mieć dziecko,bede mogła na niego liczyć, zwłaszcze,że to on jest bardziej "rodzinny" niż ja