5 kłamstw na temat młodzieży, w które wierzą rodzice
Nastolatki dla rodziców są często nieznaną księgą, która jest napisana w obcym języku. Nie wiedzą jak podejść, jak zrozumieć. Dodatkowo komunikację oraz pielęgnowanie więzi utrudniają mity, które narastają wokół wieku dojrzewania. Które z nich są najbardziej krzywdzące? Warto poznać kłamstwa na temat młodzieży, aby lepiej ją zrozumieć i być z nimi w najważniejszych momentach życia.
Kłamstwa na temat młodzieży, w które wierzą rodzice
1.Problemy nastolatków są chwilowe i ulotne
Z perspektywy dorosłego wiek nastoletni jest etapem przejściowym, okresem między dzieciństwem a dorosłością. Problemy są błahe, nic nieznaczące i tak naprawdę mało istotne – takie podejście może charakteryzować wiele starszych osób.
Jednak nastolatek ma swoją perspektywę, on nie ma takiego doświadczenia jak dorośli. Dopiero uczy się siebie i pracuje nad zrozumieniem swoich potrzeb, siebie samego. Próbuje, doświadcza i sprawdza, co ma dla niego świat i co on może mu dać. Pierwsze sympatie, zawody miłosne, niepowodzenia w grupie rówieśniczej, problemy ze stopniami w szkole, presja rówieśników, wszechobecne media społecznościowe – nastolatek ma się czym przejmować.
Życie nastolatka to często walka o akceptację, zrozumienie siebie. Silne emocje, buzujące hormony tego mu nie ułatwiają. Bagatelizowanie problemów dziecka nie zbliża do niego, jedynie oddala i osłabia więź.
Warto przypomnieć sobie swoje nastoletnie potyczki i wczuć się w sytuację córki lub syna. Okazać mu wsparcie, zrozumienie i miłość.
reklama
2. Nastolatki rozwijają się według konkretnego schematu
Mamy wyobrażenie jak wygląda świat nastolatka i jak powinien się rozwijać, jednak to nie takie proste. Mimo że okres dojrzewania został opisany przez psychologów i lekarzy, to jednak każdy człowiek jest inny. Różnią się nie tylko chłopcy od dziewczyn, ale również poszczególne osoby.
Dojrzewanie to skomplikowany proces, pełen niuansów oraz indywidualnego kolorytu. Nie ma dwóch takich samych osób, które zachowują się i rozwijają w identycznym tempie. Warto wziąć to pod uwagę i nie uogólniać bez refleksyjnie zachowań konkretnej osoby na całą populację młodych ludzi.
3. Najważniejsi rówieśnicy – rodzice w odstawkę
Grupa rówieśnicza dla młodej dziewczyny i chłopaka jest bardzo ważna. To przyjaciele i znajomi z klasy czy zajęć pozalekcyjnych – wyznaczają trendy, są autorytetami i osobami, do których młody człowiek zwraca się po radę. Aprobata grupy jest dla niego niezbędna.
Jednak to nie znaczy, że rodzic nie ma żadnego znaczenia. Sądy i opinie dorosłych są podważane, a autorytety kwestionowane, jednak młody człowiek bardzo potrzebuje mądrego rodzica. Takiego, który będzie wsparciem, bezpieczną bazą i ostoją spokoju, kiedy wszystko w nim i w jego świecie będzie się zmieniać.
Uważny rodzic będzie dopingował swoje dziecko, przytulał i mówił, że kocha, nawet jeśli ono będzie odrzucało jego miłość i bagatelizowało ją. Dla młodego człowieka najważniejsza jest poczucie autonomii i niezależność. Jednak więzi z rodzicami, wsparcie i możliwość zwrócenia się o pomoc kształtuje bardzo pozytywną relację i daje młodemu człowiekowi niesamowity start w samodzielne życie.
reklama
4. Nastolatek musi się buntować
Nie każdy nastolatek się buntuje, albo przynajmniej nie tak, jak się nam wydaje. Kłótnie, zamykanie się w pokoju, rzucanie rzeczami czy przekleństwa – życie z nastolatkiem wcale nie musi tak wyglądać.
Słowo "bunt” w języku polskim jest nacechowane negatywnie. Młody człowiek dąży do uzyskania swobody, możliwości decydowania o sobie oraz coraz większego poczucia sprawczości. Nie chce, aby rodzice mówili mu, co ma robić, ani jak się zachowywać. Jednak nie zawsze relacje między nastoletnim chłopakiem lub dziewczyną a ich rodzicami muszą przebiegać gwałtownie i agresywnie. Wszystko zależy od relacji, jaka została ukształtowana oraz podejścia dwóch stron do wzajemnej komunikacji.
5. To jeszcze dziecko
Kolejne kłamstwo o młodzieży to często powtarzane sformułowanie, że młody człowiek jest jeszcze dzieckiem, które niewiele rozumie i nie wiele potrafi. Takie podejście jest bardzo krzywdzące i może wywoływać wiele napięć na linii rodzic-nastolatek.
Młody człowiek chce być traktowany poważnie, jak partner, a nie jak dziecko, któremu się wszystko tłumaczy i zabrania. Nastolatek jest zdolny do podejmowania własnych, samodzielnych decyzji, powinien brać odpowiedzialność za swoje czyny i uczyć się konsekwencji. Mądry rodzic pozwala nastolatkowi doświadczyć swoich wyborów – sukcesu i porażki. Wspiera, zamiast nakazywać, tłumaczy, zamiast krzyczeć.