Metody badania słuchu
Metody badania słuchu możemy podzielić na obiektywne, niezależne od woli pacjenta i subiektywne, podczas których pacjent z nami współpracuje.
Metody obiektywne są dla nas niezwykle ważne, gdyż pozwalają na badanie słuchu w pierwszych godzinach po urodzeniu dziecka. Może to być rejestracja potencjałów wywołanych z pnia mózgu, rejestracja emisji akustycznych, czyli czynności ucha wewnętrznego, które bada się bardzo czułą sondą. W ten sposób możemy dziecko, zwłaszcza z grupy ryzyka, bardzo szybko zdiagnozować.
Inne metody wymagają już współpracy dziecka albo osoby dorosłej. Dziecko ma przyciskać jakiś guzik, wrzucać klocek, reagować na sygnały dźwiękowe. Bez tej współpracy badanie nie da rezultatu. Między okresem współpracy a metodami obiektywnymi, które wymagają czasu, sprzętu, doświadczenia, istnieje możliwość obserwowania dziecka.
Obserwacja reakcji jest bardzo ważna. To może i powinien robić każdy rodzic. Dziecko powinno reagować zwłaszcza na dźwięki mu znane. Jeżeli nie odchyla głowy na szeleszczący papier, grzechotkę, której nie widzi, są to sygnały niepokojące.
reklama
Niekiedy rodzice zgłaszają się do lekarza i, co jest charakterystyczne, nie wspominają o słuchu, tylko o tym, że dziecko ma 2 lata i nie mówi. Należy pamiętać, że dziecko do 6. miesiąca gurzy, wydaje z siebie nieartykułowane dźwięki, które matka może interpretować jako ułożone.
Po 6. miesiącu dziecko powinno zacząć gaworzyć. To jest granica umowna. Gaworzyć, to znaczy naśladować pewne nasze dźwięki. Są one początkowo bardzo proste. Jeżeli dziecko nie jest w stanie naśladować lub nie reaguje na słowa, to należy mu zbadać słuch.
D.