reklama

Zakażenie dróg moczowych (ZUM), zwane powszechnie zapaleniem pęcherza to infekcja, za którą odpowiedzialne są bakterie, najczęściej Escherichia coli (niemniej do zakażenia mogą doprowadzić także inne bakterie, a także wirusy czy grzyby).

ZUM częściej dotyka kobiet niż mężczyzn (u 10% występuje ono co roku), powszechne są nawroty infekcji. Szczególnie na niego narażone są kobiety w ciąży, zwłaszcza od jej 6. do 24. tygodnia.

Zakażenie układu moczowego w ciąży

ZUM to dość częsta dolegliwość kobiet w ciąży. Wiąże się to ze zmianami, jakie zachodzą w organizmie podczas ciąży. Macica znajduje się bezpośrednio na szczycie pęcherza. W miarę rozwoju ciąży, macica rośnie i coraz mocniej uciska na pęcherz. Jej ciężar może blokować odpływ moczu z pęcherza, powodując zakażenie. Dodatkowo podczas ciąży wysoki poziom progesteronu wpływa na rozluźnienie mięśni moczowodów i pęcherza, co zwiększa ryzyko refluksu moczowego – mocz zawraca do nerek.

Zakażenie układu moczowego jest niebezpieczne u ciężarnych, ponieważ wiąże się z podwyższonym ryzykiem wystąpienia infekcji nerek (infekcja nerek może zakończyć się przedwczesnym porodem, bądź stanem przedrzucawkowym, niską masa urodzeniowa dziecka). Jeśli zakażenie układu moczowego zostanie wykryte szybko, a kobieta zostanie poddana leczeniu, infekcja nie zagraża ani ciąży, ani dziecku.

W ciąży bardzo ważne jest regularne oddawanie moczu do analizy. Ważne jest, żeby wiedzeć, że "stwierdzenie obecności bakterii w jednorazowej próbce moczu nie uprawnia do rozpoznania bezobjawowej bakteriurii i, co istotne, może prowadzić do nieuzasadnionej antybiotykoterapii". W razie wątpliwego wyniku lekarz poprosi o zrobienie posiewu.

Szacuje się, bezobjawowa bakteriuria występuje u około 1,9-9,5% kobiet w ciąży, a to zwiększa ryzyko wystąpienia odmiedniczkowego zapalenia nerek w dalszym przebiegu ciąży jest 20-30 razy większe niż u kobiet, u których nie stwierdzono bakteriurii.

Zakażenia dróg moczowych może być spowodowane bakteriami, które są obecne na skórze, w odbytnicy lub pochwie. Są różne rodzaje zapalenia dróg moczowych. Jedną z nich jest zapalenia pęcherza, kiedy bakterie w nim się umiejscowiły i mają możliwość namnażania. W rezultacie tworzą stan zapalny.

Zdarza się, że bakterie mogą również podróżować z pęcherza do góry w kierunku moczowodów i zainfekować jedną lub obie nerki. Czasami bakterie są obecne w drogach moczowych, ale nie dają żadnych dolegliwości. Taki stan jest nazywany bezobjawowym bakteriomoczem. Czasami, nieleczony może spowodować stan zapalny nerek.

Jakie są objawy zapalenia dróg moczowych w ciąży?

O tym, że nabawiłaś się zapalenia układu moczowego, mogą świadczyć objawy:

ból lub pieczenie podczas oddawania moczu,
częstsza niż dotychczas potrzeba oddawania moczu,
krew w moczu,
ból w dolnej części brzucha,
ból podczas stosunku płciowego,
dreszcze, gorączka, pocenie się,
nietrzymanie moczu,
zmiana wyglądu (mocz mętny, o silnym zapachu) i ilości moczu,
bolesność w obszarze przepony,
gdy infekcja dotknie nerki - ból pleców, dreszcze, gorączka, nudności i wymioty.

Leczenie zakażenia układu moczowego w ciąży

O infekcji mogą mówić objawy, zdarza się jednak, że zakażenie przebiega bezobjawowo, a świadczy o nim jedynie badanie ogólne moczu czy jego posiewu. W obydwu przypadkach zalecane jest leczenie farmakologiczne. ZUM leczy się takimi antybiotykami, które są uznawane za bezpieczne dla kobiet w ciąży. Leczenie farmakologiczne zależy od nasilenia zakażenia oraz ogólnego stanu zdrowia ciężarnej.
W większości przypadków objawy zaczną zanikać w ciągu trzech dni od rozpoczęcia antybiotykoterapii. W przypadku zakażenia nerek może będziesz musiała spędzić chwilę w szpitalu.

W ciąży nie należy stosować tetracyklin, ponieważ leki tej tej grupy uszkadzają zęby i kości u płodu. Najpopularniejszej furaginy nie powinno się stosować w I trymestrze ciąży. Leki zalecane w leczeniu bezobjawowego bakteriomoczu lub zakażenia pęcherza moczowego u kobiet w ciąży to, np: amoksycylina, cefaleksyna czy cefuroksym.

Jak zapobiegać?

Chociaż nie ma 100% ochrony przed zakażeniem, to mamy kilka wskazówek, które zmniejszają ryzyko wystąpienia choroby.

Często oddawaj mocz – nie przetrzymuj go w pęcherzu.
Podczas oddawania moczu, a także starać się opróżnić pęcherz całkowicie.
Po wypróżnieniu pamiętaj, żeby wycierać od przodu do tyłu,
Dbaj o higienę okolic intymnych. Możesz użyć zwykłej wody lub delikatnych płynów (do higieny intymnej).
Koniecznie dokładnie osuszaj okolice intymne
Nie leż zbyt długo i zbyt często w wannie – wybieraj prysznic.
Przed i po stosunku płciowym dokładnie się podmywaj
Do podmywania używaj łagodnych preparatów. Intensywnie pachnące mogą powodować podrażnienie w cewce moczowej i okolicy narządów płciowych, co tworzy idealne miejsce dla rozwoju bakterii.
Noś wygodną, przewiewną bieliznę. Unikaj obcisłych spodni.
Pij dużo wody (8 szklanek wody dziennie),
Możesz pić naturalny sok z żurawiny, który zakwasza drogi moczowe i nie dopuszcza do rozwoju bakterii, jednak nie jest lekiem, który pozwoli na pozbycie się infekcji.
Dbaj o mądrą, zbilansowaną dietę bogatą w witaminy (zwłaszcza C).